Τα τελευταία χρόνια έχει κερδίσει έδαφος μια νέα προσέγγιση στα εισαγωγικά μαθήματα προγραμματισμού (και ειδικά του αντικειμενοστραφούς προγραμματισμού) σύμφωνα με την οποία οι μαθητές σχεδόν εξ’ αρχής εμπλέκονται στη διαδικασία να γνωρίσουν την έννοια του αντικειμένου, να πειραματιστούν σε σχετικά σύνθετες εργασίες (projects), να μάθουν κάτι στην πράξη και όχι με βάση τους κανόνες. Η προσπάθεια αυτή συχνά πραγματώνεται σε περιβάλλοντα που υποστηρίζουν τρισδιάστατα γραφικά και δίνουν σημαντικές ευκαιρίες στην εκμάθηση του αντικειμενοστραφούς προγραμματισμού μέσω μιας διαθεματικής προσέγγισης του μαθήματος. Στην παρούσα μελέτη υποστηρίζεται πως η θεματολογία των συνθετικών εργασιών των μαθητών μπορεί να αντλείται από τις Φυσικές Επιστήμες διευκολύνοντας τον μαθητή στην κατανόηση ενός φαινομένου ή συστήματος αλλά κυρίως επεκτείνοντας τις γνώσεις του στον Προγραμματισμό. Παρακάτω εξετάζεται η περίπτωση υλοποίησης ενός ψηφιακού μοντέλου του DNA από μαθητές της Γ΄ Γυμνασίου στο Εργαστήριο Πληροφορικής του Κολλεγίου Ψυχικού.