Η εισαγωγή της γλώσσας Προγραμματισμού Python στην ελληνική Επαγγελματική Εκπαίδευση γεννά την ανάγκη για έναν κατάλληλο διδακτικό μετασχηματισμό της γλώσσας, κάτι που δημιουργεί μια πρόσθετη ευθύνη για τον εκπαιδευτικό. Το παρόν άρθρο παρουσιάζει αρχικά βασικά στοιχεία δομής και λειτουργίας της γλώσσας υποστηρίζοντας την άποψη πως οι ιδιαιτερότητες της Python (ως γλώσσας δυναμικού τύπου) δημιουργούν ένα ευνοϊκό πλαίσιο για εμβάθυνση στην «τέχνη του υπολογίζειν», δηλαδή τη συγκριτική ανάλυση των διαφορετικών μορφών έκφρασης της υπολογιστικής σκέψης, έτσι όπως υλοποιούνται από ποικίλα εργαλεία (γλώσσες) Προγραμματισμού. Στη συνέχεια παρουσιάζονται έξι μοντέλα διδασκαλίας της γλώσσας («ψευδογλώσσας», «απλουστευτικό», «εργαλειακό», «επεξηγηματικό», «αντικειμενοστρεφές», και «μεταπρογραμματιστικό») σχολιάζοντας τις δυνατότητες, περιορισμούς και ιδιαίτερες προϋποθέσεις εφαρμογής του καθενός. Τα μοντέλα προτείνονται ως εργαλεία διδακτικού μετασχηματισμού για την αποδοτική αξιοποίηση της Python στην εκπαίδευση.