Στη σύγχρονη μεταβιομηχανική κοινωνία οι ψηφιακές εφαρμογές δεσπόζουν και αποτελούν πλέον απαραίτητο «εργαλείο» για προσωπική και επαγγελματική χρήση. Στον επαγγελματικό χώρο ειδικότερα η εξοικείωση των εργαζομένων με τις εφαρμογές της Νέας Τεχνολογίας αποτελεί ολοένα και επιτακτικότερη απαίτηση. Τέτοιου είδους απαιτήσεις εγείρονται και για το επάγγελμα του εκπαιδευτικού, ο ρόλος του οποίου βαρύνεται πλέον και με προσδοκίες για αξιοποίηση της ψηφιακής τεχνολογίας στην εκπαιδευτική του πράξη. Έρευνες όμως έχουν δείξει, ότι παρά τις διακηρύξεις ή τις προτροπές των αρμόδιων φορέων, πολλοί εκπαιδευτικοί είναι ακόμη απρόθυμοι να εμπλακούν σε σχετικές καινοτομίες. Η συγκεκριμένη θεωρητική μελέτη επιχειρεί να συνοψίσει, μέσα από την επισκόπηση κυρίως διεθνών ερευνών, τους ποικίλους παράγοντες που φαίνεται να επιδρούν στην απόφαση των εκπαιδευτικών να αξιοποιήσουν τις Τεχνολογίες της Πληροφορίας και των Επικοινωνιών (ΤΠΕ) στη διδακτική πρακτική τους.