Στην παρούσα εργασία συζητάμε το δυναμικό μετασχηματισμoύ της διδασκαλίας των δύο βασικών γνωστικών αντικειμένων στο σχολικό πρόγραμμα (μαθηματικά και φιλολογικά μαθήματα) με τη διαμεσολάβηση των Τ.Π.Ε. Εστιάζουμε στη σχέση μεταξύ αλλαγών που επιτελούνται τόσο στις ‘κουλτούρες’ του ευρύτερου πεδίου των σχολικών μαθηματικών και των φιλολογικών μαθημάτων, όσο και των εργαλείων Τ.Π.Ε., αλλά και των αντίστοιχων προτάσεων για την παιδαγωγική τους αναπλαισίωση. Στο πλαίσιο εθνογραφικής μελέτης δύο ομάδων εκπαιδευτικών (4 φιλόλογοι και 7 μαθηματικοί, επιμορφούμενοι στα ΠΑΚΕ), εστιάζουμε στους τρόπους που τα υποκείμενα μαθαίνουν να διδάσκουν με τη βοήθεια ψηφιακών εργαλείων, επικεντρώνοντας στον τρόπο που η μεταβαλλόμενη κουλτούρα της ειδικότητάς τους, συναντά την ‘επίσημη’ ρητορεία της διδασκαλίας με ΤΠΕ. Από την ανάλυση αναδεικνύεται πως η πορεία των εκπαιδευτικών που μαθαίνουν να διδάσκουν με ΤΠΕ δεν είναι ομαλή ή/και συνεχής, αλλά, μολονότι επηρεάζεται, δεν ευθυγραμμίζεται με τον ‘επίσημο’ λόγο για την ενσωμάτωση των Τ.Π.Ε. στη διδασκαλία.