Η Διαδικτυακή εξ Αποστάσεως Εκπαίδευση (ΑεξΑΕ) αποτελεί ένα καινούργιο και διαρκώς εξελισσόμενο χώρο, ο οποίος φιλοδοξεί να καλύψει τα κενά και τις δυσκολίες της παραδοσιακής εκπαίδευσης. Η εκμετάλλευση των δυνατοτήτων των Τεχνολογιών της Πληροφορίας και των Επικοινωνιών (ΤΠΕ) προωθεί την εκπαιδευτική διαδικασία, η οποία γίνεται ταχύτερη, πλουσιότερη και περισσότερο προσαρμοσμένη σε ατομικές μαθησιακές ανάγκες. Στα πλαίσια της παρούσας έρευνας προτείνεται και εφαρμόζεται ένα Πλαίσιο Έρευνας Συστημάτων (ΠΕΣ) ΔεξΑΕ και παρουσιάζεται μια πρώτη επισκόπηση του πεδίου στα Τεχνολογικά Εκπαιδευτικά Ιδρύματα (ΤΕΙ) και στην Ανώτατη Σχολή Παιδαγωγικής και Τεχνολογικής Εκπαίδευσης (ΑΣΠΑΙΤΕ) στην Ελλάδα. Με βάση τα πρώτα αποτελέσματα της έρευνας στα ΤΕΙ που μελετήθηκαν και στην ΑΣΠΑΙΤΕ η χρήση των ΤΠΕ για τη ΔεξΑΕ κρίνεται σχετικά φτωχή. Επίσης, διαπιστώθηκε ότι υπάρχει μεγάλος αριθμός πλατφόρμων όπου το εκπαιδευτικό υλικό ανακυκλώνεται ενώ απουσιάζει μια ενιαία πολιτική και στρατηγική για τη χρήση τους ενώ σε μεγάλο αριθμό ιδρυμάτων χρησιμοποιείται διαδικτυακό λογισμικό για παροχή εκπαιδευτικού υλικού.