Τις τελευταίες δυο δεκαετίες, ο στόχος της ανάπτυξης δεξιοτήτων χρήσης των υπολογιστών από τους μαθητές έχει προκαλέσει ριζικές αλλαγές στις εκπαιδευτικές και οικονομικές πολιτικές όλων των χωρών. Όμως, η κατανόησή μας για τους πραγματικούς τρόπους με τους οποίους οι μαθητές εξοικειώνονται με τα χαρακτηριστικά των υπολογιστών παραμένει περιορισμένη. Η συγκεκριμένη έρευνα εξετάζει την ποικιλία των τρόπων με τους οποίους οι μαθητές αποκτούν διαφορετικούς τύπους δεξιοτήτων. Η έρευνα επιβεβαίωσε ότι οι γνώσεις των μαθητών προέρχονται κυρίως από ανεπίσημες πηγές γνώσης όπως, η προσωπική τριβή και το κοινωνικό περιβάλλον. Σε κάθε πεδίο δεξιοτήτων αντιστοιχίστηκαν διαφορετικοί συνδυασμοί πηγών γνώσης που ήταν σε θέση να ικανοποιήσουν τα ιδιοσυγκρασιακά τους χαρακτηριστικά. Η περιστασιακή φύση της μάθησης για τους υπολογιστές είχε ως αποτέλεσμα την εμφάνιση πολλαπλών στρατηγικών αξιοποίησης των πηγών γνώσης. Οι στρατηγικές αυτές σχετίστηκαν με την ένταση χρήσης των υπολογιστών, το εύρος χρήσης και τις εκτιμώμενες γνώσεις των φοιτητών. Επίσης, αναδείχθηκε ότι οι περισσότερο έμπειροι χρήστες είχαν πρόσβαση και χρησιμοποιούσαν περισσότερες πηγές γνώσης.