Στο άρθρο αυτό το ενδιαφέρον επικεντρώνεται στις α) δυνατότητες χρήσης της γλώσσας στο Ηλεκτρονικό Περιβάλλον μάθησης του ΕΔΙΑΜΜΕ και β) τη δυνατότητα που δίνει στους μαθητές να αντιμετωπίσουν τα γλωσσικά ή γνωσιακά προβλήματα που ανακύπτουν από αυτήν. Στόχος είναι να αναδείξουμε ότι ο σχεδιασμός υπηρετεί μια κυκλική διαδικασία αναστοχασμού και ανατροφοδότησης, εφαρμογής και αξιολόγησης ανάμεσα στους δύο αυτούς στόχους. Αρχικά παρουσιάζονται οι θεωρητικές παραδοχές στις οποίες στηρίχτηκε ο σχεδιασμός του Περιβάλλοντος και έπειτα περιγράφονται οι αντίστοιχες δυνατότητες που δίνει στους μαθητές.