Στην εργασία αυτή γίνεται μία διεπιστημονική προσέγγιση της προσπάθειας για τη θέσπιση του νέου ψηφιακού σχολείου. Για το σκοπό αυτό αξιοποιούνται οι θεωρίες του Bernstein για τον παιδαγωγικό μηχανισμό και της Archer για την προώθηση εκπαιδευτικών αλλαγών. Τα ευρήματά μας έχουν ως εξής: α) για τη γένεση του σχολείου των ΤΠΕ καθοριστική υπήρξε η επίδραση των αποφάσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που βασίζονται στις απόψεις της θεωρίας του ανθρώπινου κεφαλαίου, β) η διαμόρφωση της νέας μεταρρύθμισης οφείλεται στη δράση του επίσημου πεδίου αναπλαισίωσης, και μέσω πολιτικής χειραγώγησης επιχειρήθηκε η εξασφάλιση κοινωνικής συναίνεσης για τις προωθούμενες αλλαγές, γ) αντιρρήσεις στη συγκεκριμένη πολιτική εκφράστηκαν από την ΟΛΜΕ και τις εκπαιδευτικές στήλες του αριστερού τύπου. Και δ) το σχολείο των ΤΠΕ είναι μαθητοκεντρικό, ανοικτό στην κοινωνία και για να επιτύχει βασίζεται στη δράση του εκπαιδευτικού. Όπως φαίνεται, η μετάβαση προς το ψηφιακό σχολείο απαιτεί ριζικές μεταβολές στις υποδομές και το καθεστώς λειτουργίας των σημερινών σχολείων πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, για την υλοποίηση των οποίων χρειάζεται πολιτική βούληση, χρόνος και ικανή χρηματοδότηση