Η παρούσα έρευνα αναλύει τον τρόπο µε τον οποίο δύο οµάδες µαθητών ηλικίας επτά ετών προσεγγίζουν την αναπαραστασιακή και γεωµετρική υπόσταση του χάρτη µέσα από: α) τη συµβολική αναπαράσταση των αντικειµένων που τοποθετούν σε έναν χάρτη που κατασκευάζουν οι ίδιοι και β) µέσα από τα συστήµατα αναφοράς που χρησιµοποιούν για να προσδιορίσουν τόσο την κίνηση µέσα στο χώρο όσο και τη θέση ενός σηµείου κατά τη χρήση αλλά και την κατασκευή του χάρτη. Η µελέτη των παραπάνω εννοιών έγινε στα πλαίσια δραστηριοτήτων που βασίζονται στην κίνηση στον πραγµατικό χώρο και στην ταυτόχρονη αναπαράστασή της στο επίπεδο µέσω διασύνδεσης του λογισµικού µε τεχνολογία GPS ακριβείας. Τα συµπεράσµατά µας έδειξαν ότι τέτοιες δραστηριότητες έχουν τη δυνατότητα να προσφέρουν τις κατάλληλες συνθήκες α) για την ανάπτυξη συστηµατικού τρόπου αναπαράστασης αντικειµένων και β) για το συνδυασµό συστηµάτων αναφοράς.