Η ανάλυση των εικόνων δείχνει ότι κάποιες περιγράφουν και κάποιες αφηγούνται, κάποιες είναι στατικές και επίσημες ενώ άλλες περιέχουν κίνηση και δράση. Σε κάποιες υπάρχουν κύριοι και δευτερεύοντες όροι, αλλά και τοπικοί, χρονικοί και τροπικοί προσδιορισμοί. Συγκεκριμένοι άξονες υποβάλλουν τον τρόπο που προσλαμβάνουμε τις εικόνες και συγκεκριμένες συνιστώσες, όπως ο φωτισμός ή η θέση κάποιων στοιχείων τους δίνουν ιδιαίτερη σημασία. Μερικές φορές υπάρχουν σύμβολα κατανοητά μόνο σε ειδικούς, ακριβώς όπως και στο λόγο. Υπάρχουν εικόνες που προσπαθούν να μας εμπλέξουν συναισθηματικά και άλλες που μας κρατούν σε απόσταση, κάποιες που «προσφέρουν» και άλλες που «απαιτούν». Το πλαίσιο της εικόνας και το κοντινό ή μακρινό πλάνο καθορίζουν το βαθμό της κοινωνικής απόστασης ανάμεσα στην εικόνα και το θεατή. Μια τέτοιου είδους ανάλυση ίσως βοηθήσει εμάς, αλλά και τους μαθητές μας, να υιοθετήσουμε μια πιο συνειδητή και κριτική θέση απέναντι στη ρητορική των εικόνων.