Η πλοήγηση-αναζήτηση στο Διαδίκτυο και η εξοικείωση με τις Νέες Τεχνολογίες μπορεί να συμβάλει στην ουσιαστική διερεύνηση και αξιοποίηση των πολλαπλών αναπαραστάσεων ως πηγών στη διδασκαλία της Ιστορίας και κατά συνέπεια στη σχετική διαδραστική μάθηση. Η διερευνητική και διαδραστική αυτή μάθηση πραγματοποιείται με αναζήτηση και εντοπισμό κατάλληλων ιστοσελίδων στις σχετικές ηλεκτρονικές διευθύνσεις και διαπραγμάτευση του υλικού τους, με εύρεση πληροφο-ριών, μέσω των Μηχανών Αναζήτησης (Πληροφοριών) χρησιμοποιώντας λέξεις-κλει-διά, με "εικονικές" επισκέψεις σε Μουσεία, Πινακοθήκες, Αρχαιολογικούς Χώρους κλπ. Η μελέτη των έργων τέχνης, που ανακαλύπτονται, υλοποιείται είτε ως παρατήρηση και ανάλυση των αναπαραστάσεων είτε ως συγκριτική μελέτη μέσω της συλλογής, διερεύνησης και διασταύρωσης διαφόρων στοιχείων. Η παρατήρηση των πολλαπλών αναπαραστάσεων επιβεβαιώνει διερευνητικά την ιστορική πληροφορία και έτσι η τέχνη μετατρέπεται σε ιστορική πηγή και επιτυγχάνεται η τεκμηρίωση της λογοτεχνικής και της ιστορικής πηγής μέσα από εικαστικές και αρχαιολογικές πηγές. Η αξιοποίηση των πολλαπλών αναπαραστάσεων και των συνοδευτικών κειμένων στις ιστοσελίδες του Διαδικτύου προωθεί ακόμη και το διαθεματικό συνδυασμό ποικίλων διδακτικών αντικειμένων. Παράλληλα γίνεται κατανοητό ότι ο εκπαιδευτικός πρέπει να εξοικειωθεί με τις νέες θεωρίες της γνώσης σύμφωνα με τις οποίες, η οργάνωση της μάθησης προσανατολίζεται προς τον λεγόμενο «κοινωνικο-πολιτισμικό εποικοδομητισμό». Πρέπει επίσης να εξοικειωθεί σταδιακά με ένα σύνολο από Υπολογιστικά και Δικτυακά γνωστικά εργαλεία με τον κατάλληλο συνδυασμό διδακτικών και παιδαγωγικών δραστηριοτήτων και να οργανώσει μια ποικιλία παιδαγωγικών στρατηγικών με έμφαση στο ρόλο του ως βοηθού, συμβούλου, οργανωτή και διαπραγματευτή της γνώσης.